กฏหมายข้างตัว: ละเมิดจากการช่วยราษฎรน้ำท่วม

กฏหมายข้างตัว: ละเมิดจากการช่วยราษฎรน้ำท่วม

เดลินิวส์  ฉบับวันที่ ๒๘ ตุลาคม ๒๕๖๐

พิสิษฐ์ พลรักษ์เขตต์ไลน์           ไอดี : dad 1520 Fb : kadeepokkong           ใจยังวูบหาย ใจที่เงียบเหงาเหมือนไม่มีสิ่งยึดเหนี่ยว ไม่มีที่พึ่งร่มโพธิ์ร่มไทรที่แสนอบอุ่นอีกต่อไป           กระผมขับรถผ่านสะพานพระบรมราชชนนีครั้งใดก็ได้แต่คิดถึงพระมหากรุณาธิคุณของในหลวง ร.๙ ที่รักยิ่งของเรา           จะหาพระมหากษัตริย์เมืองใด ประเทศใดได้อีกเล่าที่รักประชาชนทั้งในเมืองในชนบทเสมอเหมือนถ้วนหน้ากันหมดเช่นนี้           มิพักต้องพูดถึงสี่พันกว่าโครงการที่พระองค์ทรงเหนื่อยยากเพื่อราษฎรในเขตคามนิคมชนบท           แม้ในเมืองกรุงที่ประชาชนอยู่สุขสบายกว่ามีเพียงการจราจรที่หนาแน่นที่เป็นอุปสรรคกับความเป็นอยู่เป็นปัญหาใหญ่           พระองค์ก็ทรงมีพระราชดำริให้จัดสร้างสะพานพระบรมราชชนนีที่อยากให้คิดดูว่า           ในวันเวลานี้ถ้าไม่มีสะพานพระบรมราชชนนี การจราจรฝั่งธนบุรีจะสาหัสขนาดไหน           เป็นพระปรีชาสามารถ และเป็นพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์โดยแท้           เพราะถ้ามีหน่วยงานของรัฐจัดสร้างเองต่อมา ก็โปรดทราบเถิดว่าเราราษฎรตาดำ ๆ ทั้งหลายก็จำต้องควักกระเป๋าจ่ายค่าผ่านทางให้พระเดชพระคุณท่านมือเป็นระวิง           แล้วก็ไม่ใช่ด่านเดียวเสียด้วยนา ยาวซะขนาดนั้น           ราชการน่ะไม่ได้รักประชาชนเหมือนพระองค์ท่านหรอก           เป็นเพราะพระบารมีของพระองค์ท่าน เราทั้งหลายจึงได้ใช้สะพานกันอย่างสะดวกสบาย           พระองค์จะประทับอยู่ในดวงใจของชาวไทยตลอดไปตราบชั่วนิรันดร์           ช่วงเวลานี้นอกจากเป็นช่วงแห่งความรักความอาลัยแล้วยังเป็นเวลาที่มีน้ำท่าบริบูรณ์เกินขีดจนเกิดอุทกภัยหลายแห่ง           ปกติสมัยก่อนผู้คนไม่มากมาย ถนนมีน้อย ท่วมสักขนาดเอวก็ถือว่าหนักมากประมาณสามสี่วันก็พอถูไถไปได้           ราชการไม่ต้องมาเอื้อเฟื้อจัดหาสิ่งของมาช่วยราษฎรที่ประสบอุทกภัย           สมัยนี้ผู้คนหนาแน่น บ้านเมืองเปลี่ยนแปลงไปมากท่วมทีมิดหลังคาบ้าน ท่วมนานเสียด้วยซี           ผู้ว่าฯ นายอำเภออยู่เฉยไม่ได้ นายกองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นยิ่งต้องหนักกว่าใคร           ต้องจัดหาสิ่งของมาช่วยราษฎรในพื้นที่ที่กำลังประสบอุทกภัย           กระบวนการทำงานก็ต้องสำรวจให้รู้ว่ามีใครบ้างที่เดือดร้อนจากภัยน้ำท่วมครั้งนี้           เดือดร้อนและมีความยากจนจริงสมควรช่วยด่วน ประเภทจบด้อกกะเตอร์แล้วมาลงทะเบียนคนจนนี่ไม่เอาเด็ดขาด           คดีนี้ จากเหตุอุทกภัยดังกล่าว ผู้ที่ลงทะเบียนสำรวจโดยองค์การบริหารส่วนตำบลพื้นที่จะได้รับเงินช่วยเหลือรายละห้าพันบาท           ดันตกสำรวจไปครอบครัวหนึ่ง อดได้เงินช่วยเหลือห้าพันบาท           ถ้าเป็นสมัยก่อนก็ไม่มีปากมีเสียงไม่กล้าหือกับเจ้านาย สมัยนี้มีคลิป มีชมรมทนายเพื่อความถูกต้องต่าง ๆ มีศาลปกครองก็เป็นเรื่องซีโยม           จึงเป็นคดีฟ้องต่อศาลปกครองขอให้อำเภอในฐานะผู้กำกับดูแล และ อบต.ท้องที่ในฐานะคนสำรวจจ่ายเงินมา           เอาเงินที่ไหนจ่ายละ จ่ายตามงบไปเรียบร้อยหมดแล้ว อบต.ผู้ถูกฟ้องคดีก็ต้องสู้หัวชนฝา           ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยตามประเด็นโต้เถียงกันดังนี้           อบต.ผู้ถูกฟ้องคดีว่าเรื่องนี้เป็นหน้าที่โดยทั่วไปไม่ใช่หน้าที่ตามที่กฎหมายกำหนดจึงไม่ต้องรับผิดชดใช้เงินฐานกระทำละเมิด           ท่านว่ากรณีนี้นายอำเภอได้สั่งการเป็นหนังสือแจ้งให้ อบต.สำรวจครัวเรือนที่จะให้ความช่วยเหลือตามหลักเกณฑ์ที่กำหนด อันเป็นการสั่งการตามอำนาจหน้าที่ที่กฎหมายกำหนดในฐานะผู้กำกับดูแล อบต.ซึ่งกฎหมายกำหนดให้กระทำการได้           อบต.จึง ต้องปฏิบัติ อันถือได้ว่าเป็น หน้าที่ตามที่กฎหมายกำหนดให้ต้องปฏิบัติ           ผู้ฟ้องคดีมีคุณสมบัติตามหลักเกณฑ์ที่กำหนด อบต.จึงมีหน้าที่สำรวจและจัดเก็บเข้าในรายชื่อเข้าบัญชีรายชื่อ การไม่สำรวจให้ถูกต้องทำให้รายชื่อผู้ฟ้องคดีตกหล่นถือได้ว่า มิได้ดำเนินการให้เป็นไปตามที่กฎหมายกำหนด           ยัง ยังมีข้อโต้แย้งว่าระยะเวลาให้สำรวจมันกระชั้นเกินไป เจ้าหน้าที่ไม่เพียงพอ           ท่านว่า อบต.ย่อมต้องมีข้อมูลเกี่ยวกับพื้นที่ที่มีน้ำท่วม ทุกปี การอาศัยฐานข้อมูลด้วยน่าจะเพียงพอกับระยะเวลา ดำเนินการ           ท่านนายก อบต.น่าจะไม่มีเงินงบประมาณเหลืออีกแล้วอุตส่าห์เถียงไม่ตกฟากว่า ผู้ฟ้องคดีไม่ได้มาแจ้งชื่อตนเองเพื่อให้ตรวจสอบสิทธิ รายอื่น ๆ เขามาแจ้งด้วยตนเองกันทั้งนั้น           ท่านว่า ตามหลักเกณฑ์ที่กำหนด มิได้ให้ราษฎรต้องมาแจ้งสิทธิของตนเอง เป็นหน้าที่ของ อบต. ที่ต้องสำรวจรายชื่อเอง การที่ราษฎรรายอื่น ๆ มาแจ้งชื่อด้วยตนเองก็เป็นประโยชน์ของ อบต.เองที่สามารถจัดทำได้รวดเร็วยิ่งขึ้น           เถียงตรงไหนก็ฟังไม่ขึ้น เมื่อมีหน้าที่ที่ต้องทำ แต่ไม่ทำจนผู้ฟ้องคดีเสียหายอดได้เงินช่วยเหลือห้าพันบาท           จึง เป็นการกระทำละเมิดอันเกิดจากการละเลยต่อหน้าที่ พิพากษาให้ชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ผู้ฟ้องคดี (คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.๑๘๒/๒๕๖๐)           น่าสนใจขอรับ การช่วยตามกฎหมายที่กำหนดให้ช่วย ไม่ทำก็ต้องผิด เพราะไม่ใช่เรื่องของน้ำใจเอื้อเฟื้อกันเอง.